Odpowiedź na głupotę głupca

Autor David Catchpoole
tłumacz Andrew Ostapowicz

Dla wielu chrześcijan biblijne określenie dla niektórych z ich przyjaciół lub bliskich może się obecnie wydawać zbyt drastyczne – chodzi o tych, którzy nie wierzą w Boga. Biblia nazywa ich ‘głupimi’:

„Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga!” – Psalm 14:1 (także Psalm 53:1).

Podobnie w liście do Rzymian 1:18-32, ci, którzy zaprzeczają Boga jako Stworzyciela – pomimo wszechobecnych dowodów Jego dzieła¹ – niezależnie od tego jak bardzo ‘mądrzy’ wydają się sami sobie lub innym, w rzeczywistości tym samym „stają się głupimi”, a ich „nierozumne serce” pogrążyło się w ciemności.

Nie znaczy to wcale, że mamy ich mniej kochać. Wprost przeciwnie, mamy „mieć litość” dla tych, „którzy mają wątpliwości, wyrywając ich z ognia” by ich ratować (Judy 22,23). Mamy być „zawsze gotowi do obrony przed każdym domagającym się… wytłumaczenia z naszej nadziei”, a to „z łagodnością i szacunkiem.” (1 Piotra 3:15)

Muszę teraz wyznać, że przez pierwsze 12 lat jako chrześcijanin (czyli od czasu, gdy porzuciłem ateizm i wyznałem w wieku lat dwudziestu-kilku, że odtąd będę naśladowcą Jezusa) nie sądzę, że kiedykolwiek wytłumaczyłem komu cokolwiek, nawet gdy moi przyjaciele ateiści wyśmiewali mnie, że ‘dostałem religię’.

Wszystko to zmieniło się jednak, gdy w r. 1997 wziąłem udział w seminarium o stworzeniu.² Nagle zobaczyłem, że Biblia daje wierzącym mocne podstawy dla odpowiedzi na pytania i wyzwania ateistów i innych nie-chrześcijan.

Zamiast w niepewności kulić się wewnętrznie, gdy ktoś zadawał pytania co do mojej wiary, moje rozmowy z pojedynczymi niewierzącymi osobami stały się przyjemne i pobudzające – a to tym więcej, iż mogły mieć potencjalne wieczne korzyści dla nich! Chcę teraz przytoczyć jedną taką rozmowę, nie tylko dla tego, że była ogromną zachętą dla mnie, ale także dlatego, że teraz, gdy mogę ją rozważyć, była przykładem nieświadomego użycia przez mnie szeregu pouczeń Pisma co do ewangelizacji, włączając w to jedno mylnie uważane przez ateistów za sprzeczność: Przypowieści 26:4 i 5.

Rozmowa trwała nieprzerwanie przez więcej niż trzy godziny podczas lotu z miasta Darwin, na północy Australii, do Brisbane na wschodnim wybrzeżu.

Od Darwina do … Chrystusa?

FreeDigitalPhotos.net, Stuart Miles

Młoda dziewczyna, siedząca koło mnie, przedstawiła mi się z klasyczną otwartością właściwą mieszkańcom tej części Australii. Rebeka³ miała około 15 lat i była nadzwyczaj inteligentna, zajęła bowiem wysokie miejsca w ogólnokrajowych konkursach z nauk ścisłych. Nie trwało więc długo zanim zaczęliśmy dyskutować o kwestii ‘nauki i religii’. Była szczera co do swych ateistycznych poglądów, przyjmując ewolucję i była zaszokowana, gdy dowiedziała się, że porzuciłem ateizm i przyjąłem biblijne chrześcijaństwo (włączając w to wszechświat mający tylko 6000 lat i wszystko inne) ‘pomimo’ tego, że miałem doktorat naukowy. (Co było jeszcze jedną demonstracją tego, że samo istnienie osób z doktoratami⁴ wierzących Biblii, wydaje się zagrożeniem dla ateistów!)

W czasie naszej szeroko zakrojonej dyskusji Rebeka mówiła o swym pragnieniu studiowania weterynarii, aby dopiąć swej pasji, by podobnie jak Jane Goodall⁵ pomagać zagrożonym wyniszczeniem gatunkom takim jak goryle i gibbony w odzyskaniu zdrowia.

Powiedziałem: „Chwileczkę. W ewolucyjnym świecie przetrwania najsilniejszych to jest nasza konkurencja! Dlaczego mielibyśmy marnować nasze zasoby, by dbać o zwierzęta, które nie mają szans wygrania z człowiekiem, a i tak powymierają? Nie tylko nie ma to sensu, ale jesteś zdrajcą wobec swego własnego gatunku!”

Rebeka zbladła i zrezygnowana odchylając się na oparcie siedzenia powiedziała: „Gdy wsiadałam na samolot, wiedziałam kim jestem, wiedziałam dokładnie co mam myśleć, ale teraz… Nie jestem już tak pewna, w co mam wierzyć, a w dodatku zabrałeś mi cel życia…”

Odpowiedziałem na to: „Zatrzymaj się! Zróbmy przerwę! To, co ci powiedziałem było oparte na twoim poglądzie co do początków, nie na moim. Ja wierzę w biblijny opis początków. Twoje pragnienie, by pomagać chorym zwierzętom jest całkowicie nielogiczne według ewolucyjnego poglądu, ale zupełnie zgodne z tym, co mówi Biblia – że Bóg dał człowiekowi zwierzchność nad stworzeniem (Rdz 1,28). Tak więc jest to całkowicie sensowne, że Bóg włożył w twoje serce pragnienie, by dbać o Jego chore i zranione stworzenia w tym przeklętym i upadłym świecie.”

Jawne było, że to dotarło do celu, bo Rebeka powiedziała: „Chcę usłyszeć więcej.”

stock.xchng

I tak nasza rozmowa trwała dalej. Dawałem jej ‘wytłumaczenie’ na jej coraz bardziej wnikliwe pytania o życiu, o wszechświecie i o wszystkim.

Gdy lot się zakończył i samolot się zatrzymał, spytałem tak nonszalancko jak tylko mogłem: „No, chyba się jeszcze nie nawróciłaś na chrześcijaństwo?”

Rebeka spojrzała prosto na mnie i odpowiedziała cicho, ale stanowczo: „Jestem bardzo, bardzo blisko.”

Jak możecie sobie wyobrazić, końcowa uwaga Rebeki, jak i jej postanowienie kupienia sobie Biblii, by ją czytać, bardzo mnie uradowały.

Po zejściu z samolotu, gdy w myślach powtarzałem naszą rozmowę, doszedłem do wniosku, że bezwiednie zastosowałem rady zarówno z Przypowieści 26:4 jak i z 26:5:

„Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie upodobnił się do niego.” (w.4)

„Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby się nie uważał za mądrego.” (w.5)

Niektórzy sceptycy lubią wyśmiewać się z tych wierszy, jakoby autor był tak głupi, że zestawił razem zaprzeczające sobie stwierdzenia, choć oczywiście było to zamierzone.⁶

Gdy mówiłem Rebece, że była ‘zdrajcą’ dla swego własnego gatunku, było to zgodne z myślą wiersza 5-go – wykorzystałem okazję (Kolosan 4:5,6) by ukazać głupstwo paradygmatu ewolucjonistycznego. A gdy Rebeka pojęła ten punkt („zabrałeś mi cel życia”), moja pośpieszna poprawka i podsunięcie zamiast głupstwa mądrość pochodzącą ze Słowa Bożego były zgodne z radą wiersza 4-go.

A jakiż rezultat – otwarty ateista na początku lotu-dramatycznie zmienia postawę w ciągu jednej rozmowy. Od szoku na to, że wierzę Biblii, do oświadczenia „chcę usłyszeć więcej” – jest to dobry przykład tego, co można osiągnąć przyjmując strategię Apostoła Pawła-gdy zwracał się do greckich myślicieli – odniesienia się do początków. „Będziemy cię znowu o tem słuchać” Dzieje 17:16-34(BG).⁷

Zauważ ważność zastosowania obydwu wierszy, 4-go i 5-go. Nie wystarczyłaby tylko moja uwaga o ‘zdrajcy’. Ograniczyłoby mnie to do argumentów bez Biblii, a w tym przypadku byłbym niestety podobny do osoby, z którą rozmawiałem! Przykre to, lecz wielu chrześcijan błędnie sądzi, że mogą polemizować z ewolucją (czy też z ‘małżeństwami’ gejów, aborcją itd.) używając tylko argumentów opartych na założeniach ewolucjonistów, innymi słowy milcząco zgadzając się na warunki debaty wyznaczone przez ewolucjonistów: „Nie włączaj Biblii w dyskusję!”

Przeciwnie, powinniśmy pokazać innym, że logiczne myślenie jest możliwe tylko wtedy, gdy opiera się na Biblii.⁸ Tak więc, gdy chodzi o zastosowanie tych dwóch wierszy z Przypowieści, jest to kwestia użycia obydwu, a nie jednego z nich. Nie są one bowiem sprzeczne ze sobą, ale się wzajemnie uzupełniają.

Pismo – wspaniały przewodnik dla ewangelizacji!

W naszej osobistej rozmowie z Rebeką miałem okazję zwrócić się do jej własnych nadziei i ambicji, wiedząc że Bóg troszczy się o nie (Psalm 37:4, 1 Piotra 5:7). Jej pragnienie, by pomagać chorym zwierzętom, było czymś dobrym, pochodzącym od Boga (1 Tym.4:4), wpisanym w jej serce (Rzym.2:15), ale dopóki utrzymywała swe ewolucyjne poglądy co do początków, jej myślenie było nielogicznie „rozdwojone samo w sobie” (Mat.12:25), nie mogło „ostać się”, tzn. nie mogła się go trzymać. Zaprosiłem ją więc, aby „trzymała się dobrego” (Rzym.12:9).

Czy byłem rozczarowany, że nie poszła tak daleko, żeby przyjąć Chrystusa? Tak… to byłoby wspaniałe, ale Pismo przypomina nam, że nikt z nas nie działa sam (1 Kor.3:6), i że modlitwa jest konieczna (Dzieje 26:29, Rzym.10:1). Możemy mieć tę satysfakcję, że Bóg jest suwerenny w zbawieniu (Jana 6:44) i że nasze wysiłki w tych sprawach nie są daremne (1 Kor.15:58).

Z pewnością miałem satysfakcję widząc własnymi oczyma osobę, która wsiadając na samolot do Brisbane, pozostawiła za sobą to, co kryje się za postacią Darwina – nie samo miasto, ale także-miejmy nadzieję – idee człowieka, na którego cześć to miasto otrzymało swą nazwę.⁹ Moją modlitwą jest, by wielu innych także porzuciło idee ewolucjonistyczne, a przyjęło Jezusa Chrystusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem (Jana 14:6).